معنی حادثه زای در فرهنگ فارسی عمید

آنکه یا آنچه حادثه ایجاد می کند، آنکه باعث حادثه شود، کی بُوَد کاین سپهر حادثه زای / جمله از یکدگر فرو ریزد (انوری - ۶۰۳)

معنی حادثه زای در لغت نامه دهخدا

که مولد حوادث است:، کی بود کاین سپهر حادثه زای، همه از یکدگر فرو ریزد.، انوری

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

(خَ / خِ لَوَ)

زنی که همه دختر زاید. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ماده زاینده. مئناث

نو جوی، بی باک گر بز

مساله ساز، مشکل آفرین، حادثه زا